Share
Druga letnia zmiana w 1941 roku była wyjątkowa dla Artka: po raz pierwszy do obozu przybyły dzieci z zachodnich regionów Ukrainy, Białorusi, Mołdawii i republik bałtyckich, które niedawno wstąpiły do Związku Radzieckiego. Wielu nie mówiło po rosyjsku, więc przewodnicy towarzyszący podróżowali z każdą grupą. Były dzieci z Moskwy, Leningradu, Symferopola i innych rosyjskojęzycznych miast. Nikt nie podejrzewał, że ta zmiana będzie najdłuższa w obozie..
Źródło: RG
Pierwsza grupa z Estonii osiadła w obozie "Dolna" 19 czerwca. Liderzy - najgorętszy czas. Umieść, uformuj oddziały, nadaj formę, naucz się piosenek, które śpiewają wokół ognia. Otwarcie zmiany zaplanowano na 22 czerwca. O 17:00 na placu ogniska "Niżny" (obecnie obóz "Morski").
Rano, jak zwykle, było szarżowanie. Następnie linia, śniadanie, pływanie, siatkówka i lunch. Wszystko poszło zgodnie z harmonogramem. Dzieci nie wiedziały, że samoloty z krzyżami bombardowały swoje domy przez kilka godzin. A po "Absolutnym" (jak nazywa się tu cicha godzina), głos Levitana dobiegł z głośników. Wojna!
Otwarcie zmiany wciąż miało miejsce. Podniosłem flagę. Bez piosenek, bez tańca. Pionierskie ognisko nie jest rozcieńczone: zaciemnienie.
Pod koniec dnia padły alarmowane telegramy od rodziców. Miejscowi już rano zabrali dzieci. Moskwa, leningradzcy ojcowie i matki szli w pośpiechu. Pozostali pionierzy pozostawali w małych grupach z doradcami..
I co mogą zrobić dzieci z Kiszyniowa lub Tallina, gdzie bitwy już się trzęsły?
"Czuliśmy, że ta straszna rzecz się wydarzyła, ale dni w obozie przemijały jak zawsze: pływaliśmy, jeździliśmy łodzią, bawiliśmy się i śpiewaliśmy, jednak w nocy musieliśmy czuwać nad wieżą nad brzegiem morza, mieliśmy cztery godziny na dwie godziny, mieliśmy hasło" Moskwa " Red ". Musieliśmy uważać, że nikt nie wchodził do obozu z morza".Pionierzy pamiętnika z Litwy Marite Stretch
1 lipca na linii ratunkowej obozu wprowadzono nowego szefa, Gury Jastrzębowca. Dziennikarz "Izwiestia", był traktowany w domku obok "Artka". Zaraz po wybuchu wojny Guriy Grigoriewicz otrzymał zlecenie na imprezę - ewakuację ludu Artek z frontu..
W obozie "Dolne" autobusy zostały złożone. Postanowiono wysłać 200 dzieci z zachodnich rejonów kraju do sanatorium Mtsyri pod Moskwą. Tutaj, w Firsanovka, majątku swojej babci, Lermontow napisał słynny wiersz. Dzieci z Łotwy i Litwy osiedliły się już w Mtsyrim, którego wojna znalazła się w drodze do Artka.
W przeciwieństwie do niezachwianych zasad Artka, zmiana nie została zamknięta. Nie było czasu. Ale flaga została opuszczona i zabrała ze sobą.
Na stacji Symferopol długo czekali na ciężarówki z pościelą. Musiałem opóźnić odjazd pociągu. W czasie wojny dają to pod trybunałem. Ale potem dzieci ... Ciężarówki wjechały na peron, a ładowanie przeszło przez okna samochodów. Nawiasem mówiąc, ani jeden komplet państwowego płótna Artek nie zaginął podczas całej wojny..
Firsanovka, wysokość lata. Flaga zostaje podniesiona ponownie. Znowu w piecu - biegnąc, aby naładować. Podobnie jak w czasie pokoju. Działa przeciwlotnicze wyrastały z drewna w niebo. Tylko na sąsiednim polu trafili rekruci z ataku szkoleniowego. Tak, w nocy niebo zostało oszukane przez reflektory i rozległ się huk "Junkersów", którzy polecieli na bombardowanie Moskwy. W połowie lipca posiadłość w Firsanovce była potrzebna jako szpital. Front się zbliża. Postanowiono zabrać dzieci. W oddali Stalingrad.
Parowiec "Prawda" uderzył w koła Volga. W Gorky - przejazd na statek "Uritsky". Więc Stalingrad pojawił się w tempie, absolutnie spokojne miasto pod koniec lipca 1941 roku. Czy to w fabryce ciągników produkowane są obecnie czołgi.
Dzieci zostały umieszczone w nowej szkole na prawym brzegu, podczas gdy uczniowie byli na wakacjach. Ale po kilku dniach otrzymał nowy rozkaz: załadować w wagonach i udać się na dworzec Don w Chir. Tam, w daczach należących do sanatorium, kontynuowano zmianę obozową..
"Tęsknota za nami zaczęła nas ostrzyć, a potem jeden z nas weźmie duży arbuz, wytnie na nim wiadomość nożem:" Droga mamo "- i wrzuć ją do Don ...Pionierzy pamiętnika Marite Stretch
Obóz poszedł do samoobsługi: chłopaki sami przygotowali, wyczyścili, cholernie ubrani. Brygady Artka pracowały na kołchozach. Z transportu tylko kilka wołów: wszystkie ciężarówki pracowały na froncie. O zapomnieniu o "Absolute": co za drzemka dnia, gdy Niemcy udają się do Moskwy? Starsi pionierzy dosłownie spadali z nóg, wracając z pola. Młodsi pomagali przy kuchni i robili drewno. Szybko zaawansowana jesień z długimi opadami deszczu. I nieuchronnie zbliża się do frontu Donów.
Moskwa postanowiła ewakuować obóz do Azji Środkowej. Guriy Yastrebov ponownie zarządził zgromadzenie ogólne. Ponownie obniżono flagę Artek. Droga była długa.
Nad Donem jechał tranzytowy holownik z barką. Na nim płynął "Artek". Kiedy zacumowany do Kalach i faceci wysiadł, komendant zaatakował pionierów jak oparzony pies:
- Kim oni są? Skąd Szybko chowaj się w chatach, bo inaczej Niemiec pomyśli, że przyszło świeże zbrojenie! Nie widzę?
Faszystowski "kadr" obrócił się w powietrzu z niesmakiem. Zespół Artek wrócił do Stalingradu. Tranzyt myśli. Myślałem przez chwilę.
Pionierzy mieli białe koszule i majtki. I czapki z napisem "Artek". Ostatnia grupa, która przekazała zbiorową własność farmy w Nizhne-Chirskaya, prawie zamarła w drodze w komercyjnych szafach.
Mieści się w szkole, dwa kroki od ciągnika Stalingrad. Ich "Artek" kontynuował. A 7 listopada dotarły straszne wieści: krymski Artek został schwytany przez nazistów. Drewniany kadłub spalił się na ziemi. Pałac Suuk-Su, w którym przebywał dom pionierów, w którym przebywał Czechow, został zniszczony. Barbarzyście wycinali najrzadsze drzewa. Unikalne figurki porcelany pionierów na "Alei Narodowości" wystrzeliwane z karabinów maszynowych - prezent od fabryki Dulevo. 17 zabitych pracowników obozu.
A Stalingrad "Artek" żył! Dziewczęta pracowały w szpitalach. Chłopcy byli na służbie na dachu, gotowi zgasić "zapalniczki".
"Miasto było nieustannie bombardowane, głównie nocą, na sygnał alarmu alarmowego musieliśmy sprawdzić wszystkie dzieci w ciągu kilku minut, pomóc im szybko założyć ciepłe ubrania i zabrać je do schronu przeciwpancernego.".Ze wspomnień Antoniny Sidorovej, starszego radcy "Artek"
W Stalingradzie spotkała się nowa, 1942 r. O Azji Środkowej zapomniałem. Starsi pionierzy przyszedł czas, aby dołączyć do Komsomołu. Wszyscy rzucili się na przód, ale Gury Yastrebov wyraźnie postawił sobie zadanie: "Dyscyplina w Artek jest najważniejsza, dla ciebie front jest tutaj!"
I zbliżał się ten bezlitosny front. Ponad Stalingradem zestrzelił pierwsze niemieckie samoloty. Każdej nocy bombardowali traktor. Wezwany na czele lidera Anatolija Pampa. A w mieście znajdowały się ogniska tyfusu. Dwaj pionierzy i lider pionier Nina Khrabrova dostali się do izolatora ...
Wiosną 1942 r. Obóz przeniesiono na północ od regionu Stalingradu, do wsi Frolovo. W rozstaniu, wzruszony lekarz szpitala wojskowego, w którym pracowali artyści, zaprezentował swój obóz rewolwerem.
Flaga Artka wzniesiona w sanatorium "Srebrne Stawy". Zwykle już angażowali się w pracę: doili krowy, jeździli ciągnikiem, pracowali w elektrowni, kosili siano i czyścili chleb. Ale latem zaczęły się niemieckie naloty. Faszysta poszedł do Dona.
Guria Grigoriewicz wezwała pilnie do Moskwy. I kazali zabrać obóz do Ałtaju.
Ale jak dostać się do Kamyshin, gdzie zespół Artka czekał na parowce? Dowódca sąsiedniej jednostki wojskowej zaproponował:
- Wysyłam Kamyshin do naprawy czołgów. Idź pociągiem. Mogę zabrać twoich facetów. To prawda, że zbroja się trochę zmieści. Niebezpiecznie jest sadzić dzieci na wierzchu.
Faceci zostali zabrani do Kamyshin przez ciężarówki wojskowe, które cudownie znokautowano na polecenie szpitala ewakuacyjnego Hawks. Niemiec posuwał się naprzód. W oddziałach czekających na samochody rannych żołnierzy. Ale wciąż pierwsze loty zostały podjęte przez ludzi Artek. Szef szpitala zrozumiał, że dzieci są ważniejsze. A wspólne zdanie na temat przyszłości w dymie wojennym jest równie istotne, jak może być teraz.
Umieszczony "Artek" w miejskim parku, na terenie letniego teatru. Miasto było codziennie bombardowane. Ale były dziury w parku, a pionierzy ukryli się w nich. W końcu wsiedliśmy na pokład statku i weszliśmy na Wołgę z dala od frontu. Z powietrza parowiec przypominał wyspę obfitującą w Wołgę: górny pokład jest usiany młodymi brzozami i zielonymi gałązkami - przebrania. Ale nie zawsze pomagała. Naziści zbombardowali przed dziećmi dwa statki - jeden, który wznosił się wyżej, a drugi - w dół. Los zatrzymał chłopaków. Wieczorem parowiec przycumowany do brzegu, a pionierzy udali się na step na noc. Co, jeśli rajd ponownie?
W Kazaniu pracowali jako tragarze w porcie, czekając na przeszczep. Podkreślam to jeszcze raz, ponieważ wszystkie pieniądze zarobione na wojnę, w tym pensje Pioneer Leaguers, zostały przekazane do funduszu obrony. W sumie 116 tysięcy rubli. Za te pieniądze można było zbudować samolot szturmowy II-2, który nazywano czołgiem latającym..
Stalin poinformował o przekazie. Wysłał telegram do Artka:
"Dziękuję pionierom Ogólnounijnego Sanatorium Obozu Mołotowa Camp Artek za opiekę nad Armią Czerwoną, przyjmijcie moje ciepłe pozdrowienia i podziękowania dla Armii Czerwonej J. Stalin".
Przez Ufę, Omsk, Nowosybirsk, Barnauł, Bijsk, pionierzy i członkowie Komsomołu w końcu dotarli do kurortu Ałtaj w Belokurikha. Przejechali 7 750 km w pociągach i statkach parowych, ciężarówkach i wózkach. Rok i trzy miesiące w drodze. Rok i trzy miesiące pracy dla dorosłych, noclegy w grzejnikach i na gołej ziemi, dyżury na dachach, pod zerwaniem bomb i w szpitalach, przy łóżku rannych ...
Obóz znajduje się w dwóch budynkach sanatorium. Od razu zaczęli studia w szkole: chłopaki są daleko w tyle, musieli nadrobić zaległości przez cały rok. W lecie dzieci syberyjskie i dalekowschodnie dołączyły do zespołu Artek. Wysłali też najlepszych i najbardziej godnych. W obozie było 150 dzieci "starego wezwania" i tyle samo nowych. Ale tradycje obecnego "Artka" pozostały tymi, które pomogły przetrwać i przetrwać.
12 stycznia 1945 r. W Ałtaju "Artek" uroczyście obniżył flagę. Najdłuższa i najcięższa zmiana w historii obozu się skończyła.
15 kwietnia 1944 żołnierze Oddzielnej Armii Morskiej wyzwolili Artka od nazistów. Baronessa Spencer-Churchill, Prezydent Fundacji Pomocy Rosyjskiemu Czerwonemu Krzyżowi i żona brytyjskiego premiera, podczas jej wizyty w Arteku przedstawiła obozom 40-osobowe namioty wojskowe. Natychmiast zostały rozbite na zachowanych fundamentach Dolnego. W sierpniu 1944 r. Artek zaakceptował pierwszą zmianę po okupacji - 300 dzieci krymskich partyzantów.
Legal Technique