Wystawa Annie Leibovitz w Ermitażu

Wystawa Annie Leibovitz w Ermitażu to ważne wydarzenie. Teraz jest dodatkowy powód, by dążyć do tego wspaniałego miasta. W międzyczasie, pozostając w swoim mieście, pozostaje zazdrościć i zazdrościć tym, którzy mogą łatwo, kupując bilet, zanurzyć się w "życie fotografa".

Wiele osób żyje w fotografii. W każdym znaczeniu tego słowa. Naciśnij przycisk, uzyskaj przyjemność lub pieniądze, rzadziej - zarówno jedno, jak i drugie. Ktoś fotografia staje się życiem, jego podwójnością i podstawą. I tylko nieliczni mają wystarczająco dużo talentu, aby utrzymać to życie w prawie każdym własnym obrazie, tak że obraz już istnieje niezależnie od autora, jako jeden palący kawałek życia..

"Życie fotografa" (życie fotografa) to dość pojemna nazwa wystawy. Życie, zamienione w dzwoniącą monetę wspaniałych fotografii, w nieodwracalną lokację eleganckich osobistych kart rodzinnych. Być może to właśnie ta kombinacja nieporównywalnego daje wystawę, która przenikliwie brzmi, że skrzypce czasami wyświetlają się w opuszczonym przejściu podziemnym, kiedy wzdrygasz się i myślisz: "Boże, jak smutne jest nasze życie!"

(39 wszystkich zdjęć)

Źródło: ЖЖК /prophotos-ru

Przed nami złożona mozaika zdjęć. Jednak wszystkie niewyobrażalne semantyczne splotki wyglądają organicznie na wystawie, ponieważ to one składają się na życie fotografki Annie Leibovitz. Zdezorientowana plątanina wydarzeń: strzelanie niestandardowe, narodziny dziecka, uroczystości rodzinne, śmierć przyjaciół i bliskich, ponowne strzelanie. Bez podziału na sekcje, w jednym kawałku - po prostu życie.

Głównym celem fotografii z punktu widzenia Annie Leibovitz - wieczne poszukiwanie złej strony życia. Przyzwyczailiśmy się do portretów odsłaniających duszę Annie Leibovitz. Za każdym razem słyszalny jest arbuzowy chrupot rzeczywistości, słyszany przez jakąś optykę mądia ostrą jak skalpel. Twarze, twarze, twarze.

Ale po nieoczekiwanej rotacji obiektywu widzimy, że autor jest równie bezkompromisowy i odważny patrząc na siebie, na swoje prywatne życie. Jeden po drugim, niepotrzebne maski odpadają - towarzysko, maska własnego ciała, wstyd nagości, strach przed śmiercią - dalej, dalej - to tylko przebrania. Stopniowo zaczynasz dostrzegać małość i znikomość indywidualnego życia, o ile nie jest on wzbogacony o pracę mającą na celu stworzenie innej, wyższej rzeczywistości. Praca wykonana w całości przez fotografkę Annie Leibovitz. Praca życia. W każdym znaczeniu.