Najjaśniejsze dzieła żywej legendy rosyjskiego eseju fotograficznego

Yury Vasilievich Abramochkin to światowej sławy współczesny fotograf. Bohaterami jego prac są królowie i prezydenci (i, oczywiście, sekretarze generalni), postaci z dziedziny nauki i sztuki. Jednak zdjęcia z życia zwykłych ludzi wciąż zajmują szczególne miejsce w jego twórczości..

W dniu urodzin mistrza fotografii krajowej, przedstawiamy Wam wybór jego prac wraz z komentarzem autora..

(Łącznie 24 zdjęcia)

1. Yuri Abramochkin z Yuri Gagarinem, 1961

2. Yuri Gagarin, Gzhatsk, 1961

Gagarin z matką, babcią i starszą siostrą. Zdjęcie zrobiono w nowym domu, zbudowanym na noc w miejscu wraku ojca. A sam ojciec nie jest na obrazku. Aleksiej Gagarin już wtedy właściwie "zauważył" przybycie syna.

3. Moskwa, Plac Czerwony, 1962

Nadejście Chruszczowa wywołało wielkie nadzieje. Ludzie mają chęć aktywnego uczestnictwa w społeczeństwie.

4. Kontroler ruchu drogowego, Moskwa, Plac Czerwony, 1962

Kilka lat później samochody nie mogły przekraczać placu. A zmiany, które miały miejsce w Rosji zmieniły zestaw samochodów: miejsce "Wołgi", "Moskali" i "Zwycięstwa", zrobione na tym zdjęciu i stające się naszą rzadkością, zostało zajęte przez zagraniczne marki.

5. Dziewicze ziemie młodsze. Region Kustanai. 1962

6. Imigranci. 1964

Z inicjatywy Chruszczowa kraj oparł się na rozwoju przemysłu ciężkiego. Nowe budynki domagały się przeniesienia na wschód, poza Ural setki tysięcy ludzi, którzy musieli się gdzieś osiedlić. Rozpoczął budowę bloku przemysłowego pięciopiętrowy budynek, będą one nazywane "Chruszczow". Mnożą się w całym kraju pod nazwą moskiewskiej dzielnicy Cheryomushki. ZSRR wyjdzie na szczyt świata pod względem liczby mieszkań w budowie. W poszukiwaniu lepszego życia imigranci z Rosji Centralnej udają się na Syberię wraz z rodzinami. Jeśli z walizkami, to znaczy z miasta. Jeśli z wiosek wszystkie rzeczy mieszczą się w belach, skrzynkach, workach. W wioskach nie było walizek. Zostały zastąpione ciężkimi i wytrzymałymi skrzyniami, które przekazywano z pokolenia na pokolenie. Zostali w domu. Cały ruch i osiedlenie się w nowym miejscu padło na ramiona kobiet. Większość ludzi nie wróciła z wojny.

7. Wiadomości z przekąskami i szkołą. Moskwa 1965.

Największy w Europie hotel "Rosja", zaprojektowany na 5300 miejsc, tylko w trakcie budowy. Przeznaczony był dla delegatów kongresów KPPSU - stąd do Pałacu Kremla był w zasięgu ręki. Ze względu na prestiż zostaje zniszczona strefa ochronna stolicy z zabytkami XV-XVIII wieku. W 2007 roku, 40 lat później, hotel został zdemontowany. Ktoś z następnych ambicji budowlanych?

8. Moskwa. 1969

Znalazłem wyjście. W końcu jego ciężar nie ciągnie. I jak ciężki ładunek i ekspresja elewacji.

9. Jeźdźcy. Dagestan. 1968

10. Załoga "Trzech bohaterów". 1980

Zrobiłem to zdjęcie w nowym, trzypokojowym mieszkaniu, w którym zamieszkała rodzina młodego moskiewskiego dziennikarza. Tak więc redakcja nagrodziła swojego pracownika za narodziny trojaczki. A za tym był dekret rządowy. Jeśli rodzina wzrosła potrójnie, otrzymała wzrost powierzchni mieszkalnej. Bezpłatnie. Decyzja władz okazała się skutecznym sposobem na promowanie płodności. Doświadczenie, które może nam dzisiaj służyć.

11. Przywódcy państw witają uczestników na paradzie na Placu Czerwonym.

12. Boni-M na Placu Czerwonym, 1978

Boni-M jest jednym z pierwszych zespołów muzyki disco na Zachodzie. Przyjechała na tournee po ZSRR i chętnie pozowała mi na głównym placu kraju. Mój esej na temat jej koncertów w Moskwie został opublikowany w niemieckim magazynie Stern. Przyniósł agencji konkretną kwotę w walucie, a ja ... groźbę nagany partii "za promowanie burżuazyjnej kultury i moralności". Tylko rozmowa z Kremla do APN położyła kres tej absurdalnej "sprawie".

13. Pogrzeb Konstantina Czernienki. Moskwa 1985

14. Kolejka w Mauzoleum, 1987

W 1987 roku uczestniczyłem w międzynarodowym projekcie "Jeden dzień z życia Związku Radzieckiego" i otrzymałem zadanie usunięcia wszystkich interesujących rzeczy, które miały miejsce w wyznaczony dzień na Kremlu. Za pierwszym razem zrobiłem to bez zakłóceń. A z Wieży Spasskiej zobaczyłem linię dla naszej narodowej mumii. Wydawało mi się, że ten przepływ ludzi sam w sobie wygląda jak część architektury placu.