Share
Czasami oglądamy film podekscytowany, nie patrząc na chwilę - jesteśmy zafascynowani obrazem, dźwiękiem, fabułą, postaciami i atmosferą ... dosłownie wszystkim. Oczywiście, wychodząc z kina, nie myślimy o tym, jak trudne są gry, które twórcy taśmy właśnie grali z naszymi umysłami, i dzięki którym reżyser, operatorzy i iluminatorzy osiągnęli nasze "wow". Trzeba powiedzieć wiele sztuczek. Analizujemy dziesięć najciekawszych.
Źródło: DTF
Holenderski narożnik
Mówiąc najprościej, jest to zaśmiecony horyzont. Dzięki tej technice możesz słynnie przekazać schizofrenię bohatera lub jego narkotyczne odurzenie (pamiętaj, że holenderski kącik był często używany w filmie "Fear and Loathing in Las Vegas"?). Widz, który patrzy na świat z takiego "złego" punktu widzenia, odczuwa pewien dyskomfort i lepiej rozumie stan psychiczny bohatera. Dodatkowo, czasami holenderski kąt pomaga reżyserowi lepiej oddać dramat narracji: kamera pochyla się, tragedia bohatera nasila się, widz ma więcej empatii.
Ostra zmiana ramki
Jedna ramka, gwałtownie zastępująca drugą, - taka technika jest potrzebna, aby uniknąć wyświetlania dodatkowych odstępów czasu na ekranie. Oznacza to, że same wydarzenia są ważne, ale to, co wydarzyło się między nimi, wcale nie jest. Dlatego robimy kilka ujęć i drastycznie je potasujemy. Cóż, nie my oczywiście, ale reżyser przez kamerzystów i redaktorów. Okazuje się dynamicznie i bardzo zrozumiale..
Wygląd bohatera na ekranie
Jest jeden słynny eksperyment filmowy, który przeprowadził cichy reżyser filmu Lew Kuleshov. Skleił dwie klatki z rzędu: pierwsza ukazała twarz mężczyzny, który wyglądał jakby poza ramą, a drugi - miskę zupy. Pokazując publiczności sklejanie się, Kuleshov pokiwał głową z zadowoleniem: wszyscy bez wyjątku byli pewni, że osoba w kadrze była głodna i dlatego patrzyła na zupę. Następnie kinogeny nakleiły dwie inne ramki: tego samego mężczyznę i kobietę w trumnie. Publiczność wyszeptała: aktor na ekranie wyraźnie żałuje. Kuleshov potarł ręce - eksperyment zakończył się sukcesem.
Faktem jest, że wygląd bohatera, gdziekolwiek został wysłany, uwydatni zainteresowanie widza w obiekcie. Jeśli mężczyzna patrzy na kobietę, to chce jej, jeśli chce jeść, chce jeść. Jednocześnie naśladowca aktora może pozostać "kamieniem", najważniejsze jest to, na co patrzy..
Ostrość
Czy słyszałeś termin "głębia ostrości"? Jego istota polega na tym, że jeśli zobaczysz dwa przedmioty, pierwszy (najbliżej ciebie) będzie bardzo jasny, a ten za tobą będzie rozmazany. Użyłeś tego chipa więcej niż raz na swoich kamerach, prawda? Tutaj i w filmie bez nigdzie, zwłaszcza jeśli trzeba wzmocnić percepcję i podkreślić główny obiekt w kadrze.
Złącze L i skrzyżowanie J.
Na pierwszy rzut oka wydaje się to niezrozumiałe (niektóre przejścia). Jednak rzeczywistość jest bardzo prosta. L-przejście - gdy widzisz zmianę klatki, ale wciąż słychać dźwięk z poprzedniej klatki. Jest to niezwykle ważna i rozpowszechniona technika, aby zorientować nas, publiczność, w tym, co się dzieje, aby pomóc nam nie zgubić wątku fabuły..
J-skrzyżowanie jest całkowicie odwrotną techniką L-skrzyżowania. Tutaj słychać już dźwięk następnej klatki, ale wciąż jej nie widzimy. Często przy okazji technika ta jest używana w horrorach..
Walc dla jednego z INTELEKTUALNEJ PROPAGANDY na Vimeo.
Nasycenie i światło
Połącz dwa odbiorniki filmów w jeden element, aby pokazać trochę więcej. Zacznijmy od nasycenia - ta sztuczka pomaga twórcom obrazu (tak jak w przypadku fokusu), aby najwyraźniej uwydatnić obiekt warty uwagi widza. Poprzez umieszczanie akcentów w ten sposób reżyser mówi nam, co jest teraz ważne, na czym warto się szczególnie skoncentrować.
Jeśli chodzi o światło, tutaj nieświadomie patrzymy na oświetlony przedmiot, a my nie będziemy - ten, który jest w cieniu (magowie zawsze uciekają się do takich metod). Twórcy filmu to ci sami magicy, dlaczego więc nie powinni podkreślać ważnych i nie zaciemniać drugorzędnych, podkreślając główne obiekty kompozycji?
Symetria
Być może najbardziej faworyzowane przyjęcie reżysera Wesa Andersona, który nakręcił "Grand Budapest Hotel", "Kingdom of the Full Moon", "Dog Island", "Rushmore Academy" i wiele innych bestsellerów filmowych. Jego twórcze pismo jest łatwe do zdefiniowania, ponieważ symetria prawie nigdy nie występuje w naturze, co oznacza, że symetryczne ramki wydają się a priori niezwykłe i nieco magiczne dla widza..
Perspektywa
Perspektywa odbioru ma na celu nadanie głębi i objętości kadru. Wyszukiwarki charakteryzują perspektywę jako "technikę przedstawiania obiektów przestrzennych na powierzchni zgodnie z widocznym zmniejszeniem ich wielkości, zmianami w zarysie formy oraz relacjami światła i cienia, które są obserwowane w naturze". Mówiąc prosto, to jest tak:
Audiowizualny kontrapunkt
Często ramka w filmie towarzyszy odpowiedniej melodii. W horrorze taka melodia rośnie, gdy ofiara zbliża się do zabójcy, a w pościgu, wręcz przeciwnie, muzyka brzmi głośno i rytmicznie, aby podkreślić intensywność namiętności..
Zdarza się, że muzyka w ogóle nie odpowiada kadrze (a to, paradoksalnie, jest korespondencją). Aby nadać scenie kontrast w obrazie "Apocalypse Today", ludzie zostali zastrzeleni do muzyki klasycznej. Ale pokażemy ci "poprawny przykład" - jeden z najbardziej pamiętnych w sadze X-Men.
Przejście podczas działania
Cóż, dopełnij naszego wyboru przejścia. Ramka niekoniecznie musi się zmienić, gdy pojawia się logiczna pauza. Konieczna jest jednak bezpośrednia zmiana podczas akcji, aby widz mógł zobaczyć scenę z różnych stron. Czy to trudne? Następnie obejrzyj.
Legal Technique