Share
Oto historia z kolekcji bajek. Ma muzykę, fantazyjne kostiumy i taniec boso. Melbourne fotograf Rebecca Rutten spędził trzy miesiące w schronisku na jednej z wysp Nikaragui. I wszystko było piękne, zwariowane i zupełnie nie takie, jakie wydawało się na pierwszy rzut oka.
(Łącznie 14 zdjęć)
Rutten pierwszy raz dostał się tam zimą 2014 roku na kilka dni. Ale w przyszłym roku wróciłem do tego miejsca na dłużej. Na tej odizolowanej wyspie podróżnicy opuszczają swoje biurowe życie ze względu na niebiańską wolność. Tutaj każdy nieznajomy jest akceptowany jako stary przyjaciel. Tutaj dni i noce są wypełnione alkoholem i miłością - jasne, ale ulotne, niczym błysk - wśród dziewiczej natury.
Podróżnicy przybyli z całego świata po kilku dniach szaleństwa. Każdego dnia Rebecca czuła, jak zniknęło zdziwienie, które wypełniło ją w pierwszych dniach na wyspie. Nowe zniknęło: wszyscy żyli na tym małym kawałku ziemi w tej samej historii rozpusty. Ludzie rozkoszowali się sobą i nie było zupełnie jasne, czy czas całkowicie się zatrzymał, czy też wskazówki zegarka biegną z kosmiczną szybkością i nie ma znaczenia, ile czasu minęło..
Było piwo - i dużo! - Ketamina, Ritalin, Valium. Prawie nikt nie spał. Ludzie uprawiali seks bezpośrednio na podłodze. Z biegiem czasu Rutten przezwyciężył uczucie ciężkiego déjà vu. To, co początkowo wydawało się schronieniem prostoty, zamieniło się teraz w coś zupełnie innego..
Zdaniem fotografki miejsce, które sama nazwała "Ziemią nigdy nie istniejącą", jest alegorią ludzkiej prymitywności. Ale nawet takie momenty bazowe nie są pozbawione specjalnej poezji. Piotruś Pan nigdy tu nie będzie. Jest to jednak rodzaj schronienia dla "zagubionych" chłopców i dziewcząt - ludzi, którzy szybko uciekają ze świata zewnętrznego do miejsca, w którym ból i przyjemność są prawie nie do odróżnienia..
Legal Technique