Światła Polarne (łacińska Aurora Borealis, Aurora Australis) - blask górnych warstw atmosfery planet z magnetosferą, ze względu na ich interakcję z naładowanymi cząstkami wiatru słonecznego. Zdjęcia zebrane w tym numerze zostały zrobione przez fotografa Francisa Andersona na północno-zachodnim terytorium Kanady, Tuktoyaktuk.
(Razem 21 zdjęć)
Sponsor postów: Travel Blog - tutaj zamieszczam moje zdjęcia i notatki na tematy, które mnie interesują. Wśród nich: podróże, gadżety, technologia, lotnictwo, historie "jak to zrobić", moje hobby, na przykład żeglarstwo.
1. Zorze powstają w wyniku bombardowania górnych warstw atmosfery naładowanymi cząstkami poruszającymi się w kierunku Ziemi wzdłuż linii siły pola geomagnetycznego z przestrzeni bliskiej Ziemi, zwanej warstwą plazmową..
2. Rzut warstwy plazmy wzdłuż linii pola geomagnetycznego w atmosferze ziemskiej ma kształt pierścieni otaczających północne i południowe bieguny magnetyczne (owalne zorzy).
3. Rozpoznanie przyczyn wyładowań naładowanych cząstek z warstwy plazmy jest rozwiązywane za pomocą fizyki kosmicznej. Zostało ustalone eksperymentalnie, że orientacja międzyplanetarnego pola magnetycznego i wielkość ciśnienia plazmy słonecznej wiatru odgrywają kluczową rolę w stymulowaniu erupcji..
4. W bardzo ograniczonym obszarze górnych warstw atmosfery, zorze mogą być powodowane przez naładowane niskim energią cząstki wiatru słonecznego docierającego do jonosfery polarnej przez północne i południowe cipy polarne. Na półkuli północnej w południe Spitsbergenu można obserwować asy śpiącego.
5. Gdy energetyczne cząstki warstwy plazmy zderzają się z górną atmosferą, atomy i cząsteczki gazów wchodzących do jej składu są wzbudzane. Emisję wzbudzonych atomów w zakresie widzialnym obserwuje się jako zorzę polarną.
6. Widma zórz polarnych zależą od składu atmosfer planet: na przykład, jeśli dla Ziemi linie emisyjne podekscytowanego tlenu i azotu w zakresie widzialnym są najjaśniejsze, dla Jowisza linie emisyjne wodoru w ultrafiolecie.
7. Ponieważ jonizacja przez naładowane cząstki odbywa się najskuteczniej na końcu ścieżki cząstek, a gęstość atmosfery maleje wraz z wysokością zgodnie z formułą barometryczną, wysokość występowania zorzy zależy silnie od parametrów atmosfery planety, więc dla Ziemi o dość złożonym składzie atmosfery, czerwony blask tlen obserwuje się na wysokościach 200-400 km, a łączna emisja azotu i tlenu - na wysokości około 110 km. Ponadto czynniki te określają kształt zórz - rozmytych górnych i raczej ostrych dolnych granic..
8. Zorze obserwuje się głównie na dużych szerokościach geograficznych obu półkul w strefach owalnych - pasach otaczających bieguny magnetyczne Ziemi - owale zorzy polarnej..
9. Średnica owalnych zorzy polarnych wynosi ~ 3000 km podczas spokojnego Słońca, po stronie dziennej granica strefy wynosi 10-16 ° od bieguna magnetycznego, a 20-23 ° po stronie nocnej..
10. Ponieważ bieguny magnetyczne Ziemi znajdują się w odległości ~ 12 ° od geografii, zorza polarna jest obserwowana na szerokościach 67-70 °, jednak w czasie aktywności słonecznej zorzy polarnej rozszerzają się i zorze mogą występować na niższych szerokościach geograficznych - 20-25 ° na południe lub północ. granice ich zwykłej manifestacji.
11. Zorzy na wiosnę i jesienią występują znacznie częściej niż zimą i latem..
12. Szczyt częstotliwości występuje w okresach najbliższych równoniksom wiosennym i jesiennym..
13. Antena satelitarna na gwiaździste niebo.
14. Czas trwania zórz wynosi od kilkudziesięciu minut do kilku dni..
15. Podczas zorzy wydobywa się w krótkim czasie ogromna ilość energii. Tak więc dla jednego z zakłóceń odnotowanych w 2007 roku przydzielono 5 x 1014 dżuli, mniej więcej tyle samo, co podczas trzęsienia ziemi o sile 5,5 magnitudo.
16. To zdjęcie zostało zrobione o północy 4 grudnia 2010 r. W temperaturze minus 44 stopni Celsjusza.
17. Na tym zdjęciu, zrobionym przez fotografa Francisa Andersona, na Północno-Zachodnich Terytoriach Kanady, Tuktoyaktuk, można zobaczyć zorzę polarną podczas zaćmienia Księżyca 21 grudnia 2010 r..
18.
19.
20. Widziany z powierzchni Ziemi zorzy pojawia się w postaci wspólnego, szybko zmieniającego się jarzenia nieba lub ruchomych promieni, pasków, koron, "zasłon".
21. Jedną z przyczyn zorzy polarnej mogą być burze geomagnetyczne..