Share
W ramach eksperymentu społecznego myszy stworzyły niebiańskie środowisko dla populacji: nieograniczone zapasy żywności i napojów, brak drapieżników i chorób, wystarczająco dużo miejsca na rozmnażanie. Jednak w rezultacie cała kolonia myszy wyginęła. Dlaczego tak się stało? A jakie lekcje powinna znosić ludzkość??
Źródło: cablook.com
1. Amerykański naukowiec etolog John Calhoun przeprowadził serię niesamowitych eksperymentów w latach 60-70 XX wieku. D. Calhoun zawsze wybierał gryzonie jako przedmioty eksperymentalne, chociaż ostatecznym celem badań było zawsze przewidywanie przyszłości społeczeństwa ludzkiego..
W wyniku licznych eksperymentów na koloniach gryzoni, Calhoun sformułował nowy termin - "pochłanianie behawioralne", które oznacza przejście do zachowań destrukcyjnych i dewiacyjnych w warunkach przeludnienia i zatłoczenia. Dzięki swoim badaniom John Calhoun zyskał sławę w latach sześćdziesiątych, ponieważ wiele osób w krajach zachodnich, które przeżyły powojenny boom w dzieciństwie, zaczęło myśleć o tym, jak przeludnienie dotknie instytucje publiczne i każdego człowieka w szczególności..
2. Przeprowadził swój najsłynniejszy eksperyment, który sprawił, że całe pokolenie myślało o przyszłości, w 1972 r. We współpracy z National Institute of Mental Health (NIMH). Celem eksperymentu Wszechświat-25 była analiza wpływu gęstości zaludnienia na wzorce zachowań gryzoni. Calhoun zbudował ten raj dla myszy w warunkach laboratoryjnych. Powstał czołg o wymiarach dwóch na dwa metry i wysokości półtora metra, z którego badani nie mogli się wydostać. Wewnątrz zbiornika utrzymywano stałą temperaturę myszy (+20 ° C), obfitość pokarmu i wody oraz liczne gniazda dla samic. Każdego tygodnia czołg był czyszczony i utrzymywany w stałej czystości, wszystkie niezbędne środki bezpieczeństwa zostały podjęte: wykluczono występowanie drapieżników w zbiorniku lub występowanie masowych infekcji. Eksperymentalne myszy były stale monitorowane przez lekarzy weterynarii, ich stan zdrowia był stale monitorowany..
System dostarczania paszy i wody był tak dobrze przemyślany, że 9500 myszy mogło jeść w tym samym czasie bez odczuwania dyskomfortu, a 6144 myszy mogły spożywać wodę bez żadnych problemów. Było wystarczająco dużo miejsca dla myszy, pierwsze problemy z brakiem schronienia mogły powstać tylko wtedy, gdy populacja osiągnęła ponad 3840 osobników. Jednak takiej liczby myszy nigdy nie było w zbiorniku, maksymalna populacja została oznaczona na poziomie 2200 myszy..
3. Eksperyment rozpoczął się od momentu umieszczenia czterech par zdrowych myszy w zbiorniku, co zajęło sporo czasu, aby poczuć się komfortowo, zdać sobie sprawę z tego, w jaką bajkę na myszy wejdą, i zacząć szybko się rozmnażać. Calhoun nazwał okres rozwojowy Fazą A, ale od momentu narodzin pierwszych szczeniąt rozpoczął się drugi etap B. Jest to etap wykładniczego wzrostu populacji w zbiorniku w idealnych warunkach, liczba myszy podwoiła się co 55 dni.
Począwszy od 315 dnia eksperymentu tempo wzrostu populacji znacznie się zmniejszyło, teraz liczba ta podwoiła się co 145 dni, co oznaczało wejście do trzeciej fazy C. W tym momencie w zbiorniku żyło około 600 myszy, powstała pewna hierarchia i określone życie towarzyskie. Stało się fizycznie mniej miejsca niż wcześniej.
4. Była kategoria "wyrzutków", które zostały wyrzucone do środka czołgu, często padały ofiarą agresji. Można było odróżnić grupę "wyrzutków" od pogryzionych ogonków, rozdartej wełny i śladów krwi na ciele. Odrzuceni składali się głównie z młodych ludzi, którzy nie znaleźli dla siebie roli społecznej w hierarchii myszy. Problem braku odpowiednich ról społecznych spowodowany był faktem, że w idealnych warunkach w zbiorniku myszy żyły przez długi czas, starzejące się myszy nie zrobiły miejsca dla młodych gryzoni. Dlatego też często agresja skierowana była do nowych generacji osób urodzonych w zbiorniku.
Po wygnaniu mężczyźni załamali się psychicznie, wykazali mniejszą agresję, nie chcieli chronić swoich ciężarnych kobiet i pełnili żadnych ról społecznych. Chociaż od czasu do czasu atakowali oni inne osoby ze społeczeństwa "wyrzutków" lub innych myszy..
Samice przygotowujące się do narodzin młodych, stawały się coraz bardziej nerwowe, ponieważ w wyniku wzrostu bierności wśród mężczyzn stały się mniej chronione przed przypadkowymi atakami. W rezultacie samice zaczęły wykazywać agresję, często walcząc, chroniąc potomstwo. Jednak paradoksalnie, agresja nie była skierowana tylko na innych, nie mniej zamanifestowano agresję wobec swoich dzieci. Często samice zabijały swoje młode i przeniosły się do górnych gniazd, stały się agresywnymi pustelnikami i odmówiły hodowli. W rezultacie liczba urodzeń spadła znacząco, a śmiertelność młodych osiągnęła znaczny poziom.
Wkrótce rozpoczął się ostatni etap istnienia raju myszy - faza D, czyli faza śmierci, jak nazwał ją John Calhoun. Symbolem tego etapu było pojawienie się nowej kategorii myszy, zwanej "piękną". Wśród nich byli mężczyźni, którzy demonstrują zachowanie nietypowe dla gatunku, odmawiają walki i walki o kobiety i terytorium, nie wykazując chęci do partnerstwa, skłonności do biernego stylu życia. "Piękni" tylko jedli, pili, spali i oczyszczali skórę, unikając konfliktów i spełniając wszelkie funkcje społeczne. Otrzymali to imię, ponieważ w przeciwieństwie do większości mieszkańców czołgu, nie było śladów zaciętych walk, blizn i rozdartej wełny na ich ciele, ich narcyzm i narcyzm stały się legendarne. Ponadto, badaczowi uderzył brak pożądania w "pięknym" do kojarzenia i rozmnażania, wśród ostatniej fali urodzeń w zbiorniku, "piękne" i samotne samice, które odmawiają rozmnażania i ucieczki do górnych gniazd zbiornika stały się większością.
5. Średnia wieku myszy w ostatnim etapie istnienia raju myszy wynosiła 776 dni, czyli 200 dni dłużej niż górna granica wieku reprodukcyjnego. Śmiertelność młodego stada wynosiła 100%, liczba ciąż była nieznaczna, a wkrótce wynosiła 0. Zagrożone myszy ćwiczyły homoseksualizm, dewiacyjne i niewytłumaczalnie agresywne zachowania w warunkach nadmiaru ważnych zasobów. Kanibalizm rozkwitł z obfitością jedzenia w tym samym czasie, samice odmówiły wychowania młodych i zabicia ich. Myszy szybko wymarły, w 1780. dniu po rozpoczęciu eksperymentu zmarł ostatni mieszkaniec "mysiego raju".
Antycypując podobną katastrofę, D. Calhoun, z pomocą swojego kolegi doktora X. Mardena, przeprowadził serię eksperymentów na trzecim etapie fazy śmierci. Kilka małych grup myszy usunięto ze zbiornika i przeniesiono do równie idealnych warunków, ale także w warunkach minimalnej populacji i nieograniczonej wolnej przestrzeni. Brak agresywności i wewnątrzgatunkowej agresji. W rzeczywistości, "piękne" i samotne samice zostały odtworzone warunki, w których pierwsze 4 pary myszy w zbiorniku mnożyły się wykładniczo i tworzyły strukturę społeczną. Ale, ku zaskoczeniu naukowców, "piękne" i samotne samice nie zmieniły swojego zachowania, odmówiły łączenia się, rozmnażania i wykonywania funkcji społecznych związanych z rozmnażaniem. W rezultacie nie było nowych ciąż, a myszy zmarły ze starości. Podobne, podobne wyniki odnotowano we wszystkich grupach przesiedlonych. Wszystkie myszy eksperymentalne zmarły w idealnych warunkach..
6. John Calhoun stworzył teorię dwóch zgonów na podstawie wyników eksperymentu. "Pierwsza śmierć" to śmierć ducha. Kiedy noworodki nie były już umieszczane w społecznej hierarchii raju myszy, brakowało ról społecznych w idealnych warunkach z nieograniczonymi zasobami, pojawiła się otwarta konfrontacja między dorosłymi i młodymi gryzoniami, a poziom niezmotywowanej agresji wzrósł. Rosnąca populacja, rosnący tłum, zwiększający poziom fizycznego kontaktu - wszystko to, według Calhoun, doprowadziło do pojawienia się osób zdolnych do najprostszego zachowania.
W idealnym świecie, bezpiecznie, z obfitym pożywieniem i wodą, w przypadku braku drapieżników, większość ludzi tylko jedli, pili, spali, dbali o siebie. Mysz jest prostym zwierzęciem, ponieważ najbardziej złożonymi modelami behawioralnymi są proces pielęgnowania samicy, hodowli i opieki nad potomstwem, ochrony terytorium i młodzieży, uczestniczenia w hierarchicznych grupach społecznych. Od wszystkich powyższych zepsutych myszy odmówił psychologicznie. Calhoun nazywa takie odrzucenie złożonych wzorców zachowań "pierwszą śmiercią" lub "śmiercią ducha". Po wystąpieniu "pierwszej śmierci" śmierć fizyczna ("druga śmierć" w terminologii Calhoun) jest nieunikniona i jest kwestią bardzo krótkiego czasu. W wyniku "pierwszej śmierci" znacznej części populacji cała kolonia jest skazana na wyginięcie nawet w warunkach "raju".
7. Kiedyś zapytano Calhoun o powody, dla których grupa gryzoni stała się "piękna". Calhoun dokonał bezpośredniej analogii z człowiekiem, wyjaśniając, że kluczową cechą człowieka, jego naturalnym przeznaczeniem, jest życie pod presją, napięciem i stresem. Myszy, które odmówiły walki, wybrały nieznośną lekkość bytu, przekształciły się w autystycznych "przystojnych" ludzi, zdolnych do wykonywania tylko najbardziej prymitywnych funkcji - wchłaniania pokarmu i snu. Od złożonego i wymagającego stresu "przystojny" odmówił i, co do zasady, nie był zdolny do tak silnego i złożonego zachowania. Calhoun rysuje podobieństwa z wieloma współczesnymi mężczyznami, zdolnymi tylko do rutynowych codziennych czynności, aby utrzymać fizjologiczne życie, ale z duchem, który już umarł. Co wyraża się w utracie kreatywności, zdolności do przezwyciężenia i, co najważniejsze, pod presją. Odmowa podjęcia wielu wyzwań, ucieczka przed stresem, życiem, pełna walka i przezwyciężenie, jest "pierwszą śmiercią" w terminologii Johna Calhouna, czyli śmiercią ducha, po której następuje druga śmierć, tym razem - ciało.
Być może nadal masz pytanie: dlaczego eksperyment D. Calhouna nazywał się "Universe-25"? To była dwudziesta piąta próba stworzenia przez naukowców raju dla myszy, a wszystkie poprzednie zakończyły się śmiercią wszystkich eksperymentalnych gryzoni ...
Legal Technique