Share
22 lutego, podczas dużej konferencji prasowej, na którą publiczność czekała, amerykańska Narodowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej ogłosiła odkrycie siedmiu planet pozasłonecznych w systemie gwiazdy TRAPPIST-1, z których trzy mogą nadawać się do życia. Gwiazda jest podobna do Jowisza i znajduje się około 39 lat świetlnych od Ziemi. Jak to możliwe, że ludzie przenoszą się na inne planety i jak długo to trwa??
(Łącznie 9 zdjęć)
Publikacja NASA (@nasa)
"Nowe planety poza naszym Układem Słonecznym! Znaleźliśmy najbliższe Ziemi Ziemi w realnej strefie jednej gwiazdy o nazwie TRAPPIST-1. Ten system siedmiu kamiennych światów, z których każdy potencjalnie ma wodę na powierzchni, jest niesamowitym odkryciem podczas poszukiwań życia w innych światach, odkrycie ustanawia nowy rekord dla największej liczby planet w realnej strefie znajdującej się wokół jednej gwiazdy poza naszym układem słonecznym Na wszystkich tych planetach może znajdować się ciekła woda - najważniejszy fakt Istnienie życia w formie, którą znamy, jest odpowiednie dla warunków atmosferycznych, ale szanse są najwyższe na trzech planetach w realnej strefie. Te ilustracje przedstawiają planety systemu TRAPPIST-1, w tym plakat dla podróżników i możliwy wygląd powierzchni TRAPPIST-1f , jedna z nowych otwartych planet "- powiedział w podpisie do serii ilustracji na oficjalnym Instagramie NASA.
Publikacja NASA (@nasa)
W innej publikacji z kilku obrazów, NASA sugeruje, patrząc na egzoplanety odkryte wcześniej.
Ale czy istnieje jakaś planeta odpowiednia do życia poza Ziemią? W momencie rozwoju nauki żadne inne ciało niebieskie nie może być z pewnością uważane za nadające się do zamieszkania. W związku z tym naukowcy oceniają stopień przydatności danej planety do życia, porównując warunki na niej z ziemskimi. Niemniej jednak, kosmiczne ciało, nieodpowiednie dla takiego życia, do którego wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni, może być odpowiednie dla innego rodzaju życia, a alternatywna biochemia zajmuje się tym problemem..
Większość naukowców wykazuje największe zainteresowanie ciałami niebieskimi, gdzie warunki życia są najbardziej podobne do warunków panujących na Ziemi. Mówimy o masie i strukturze planety lub księżyca, składzie chemicznym, charakterystyce orbitalnej, parametrach gwiazdy, wokół której ciało jest rysowane. NASA, w swoim programie rozwoju astrobiologii, definiuje następujące oznaki żywotności: duże zbiorniki, warunki atmosferyczne i grawitacyjne, w których można syntetyzować złożone substancje organiczne, a także źródło energii dla utrzymania metabolizmu organizmów żywych.
Myśli, że życie może istnieć poza Ziemią, powstały przez długi czas. To pytanie badali filozofowie i przedstawiciele nauk przyrodniczych. Ale dopiero w XX wieku nastąpiły dwa poważne przełomy w badaniach w tej dziedzinie: możliwość uruchomienia automatycznych stacji międzyplanetarnych w celu zbadania innych planet i księżyców układu słonecznego pozwoliło nam uzyskać wiele nowych danych do porównania innych planet z Ziemią, a od 1991 roku, kiedy to pierwsze egzoplaneta PSR 1257 + 12, naukowcy umieszczają poszukiwanie planet pozasłonecznych w strumieniu, a ich liczba stale rośnie. Odkrycie to umożliwiło udowodnienie, że planety mogą formować się nie tylko wokół Słońca, a poszukiwanie życia rozszerzyło się poza Układ Słoneczny..
Zdjęcia z filmu "Le Voyage Dans La Lune" ("Podróż na księżyc"), 1902. Kolekcja Moviestore / REX / Shutterstock
Księżyc jest najbliższym, najbardziej naturalnym i dostępnym miejscem do kolonizacji. W latach 60. XX wieku ZSRR i USA weszły w kosmiczny wyścig, a nawet zrobiły plany budowy baz księżycowych. Radzieckie i amerykańskie programy badań Księżyca pokazały, że loty na Księżyc są wykonalne, chociaż są bardzo drogie. Jednak entuzjazm do stworzenia kolonii na Księżycu ostygł: analizy pyłu Księżyca, dostarczone przez astronautów, wykazały, że istnieje niewiele lekkich pierwiastków chemicznych niezbędnych do podtrzymania życia. Naukowcy wciąż marzą o bazach księżycowych, ponieważ zapewniłoby to wyjątkowe możliwości dla badań w dziedzinie planetologii, astronomii, kosmologii, biologii kosmicznej i innych dziedzin nauki. Ludzkość może lepiej wiedzieć, w jaki sposób powstał i rozwinął Układ Słoneczny, jak życie pojawiło się na Ziemi, a także uzyskać jaśniejsze obrazy odległych regionów Wszechświata niż z Ziemi..
Na Księżycu jest wiele minerałów przydatnych w przemyśle, w tym: żelazo, aluminium, tytan. Głęboka próżnia i tania energia słoneczna doprowadzą elektronikę, metalurgię, obróbkę metali i inne obszary produkcji do nowego poziomu. Ze względu na brak tlenu w atmosferze możliwe byłoby wytwarzanie lepszej jakości produktów metalurgicznych, w celu uzyskania ultra-czystych stopów i podłoży wiórowych. Księżyc byłby oczywiście doskonałym miejscem do przenoszenia szkodliwych i niebezpiecznych gałęzi przemysłu z Ziemi w imię ekologii.
Cztery obrazy Marsa podczas lata na półkuli północnej, zrobione 30 marca 1997 r. Za pomocą teleskopu Hubble'a i opublikowane przez NASA. Archiwum F & A / REX / Shutterstock
Mars to drugie miejsce po Księżycu, o którym marzą potencjalni kolonialiści i pisarze science fiction. Ostatnie badania NASA potwierdziły, że na Marsie jest woda, dlatego warunki na tej planecie wystarczają, aby podtrzymać życie. Właściwości gleby marsjańskiej - równowaga kwasowo-zasadowa, pierwiastki chemiczne niezbędne dla życia roślin - są podobne do ziemskich, co oznacza teoretyczną możliwość uprawy roślin na Marsie. Całkowita powierzchnia Marsa jest w przybliżeniu równa powierzchni lądowej Ziemi, istnieją duże rezerwy wody i węgla w postaci dwutlenku węgla w atmosferze. Atmosfera Marsa jest dość cienka, a klimat jest zimniejszy. Grawitacja to około jedna trzecia tego na Ziemi..
Naukowcy dyskutują o możliwości tworzenia osiedli na Marsie w postaci baz, a także globalnego terraformowania Marsa (tworzenie atmosfery), aby cała planeta mogła się nadawać do zamieszkania. Od 2010 roku Ames Research Center opracowuje projekt bezpowrotnego wysyłania ludzi na Marsa w celu skolonizowania planety zwanej Centenary Spaceship. Chodzi o to, aby wysłać ludzi na Marsa z jednego końca, a dalsze loty dostarczą nowych kolonistów i uzupełnią rezerwy istniejącej kolonii.
Miejsca na karłowatej planecie Ceres, 4 maja 2015 r. NASA / REX / Shutterstock
Planeta karłowa Ceres ma tylko 950 km średnicy. Znajduje się w głównym pasie asteroid pomiędzy Marsem a Jowiszem i odwraca się wokół Słońca w 4,6 roku. Średnia temperatura powierzchni wynosi -106 stopni Celsjusza, ale może osiągnąć -33 stopnie. Astronomowie uważają, że Ceres o 25% składa się z wody, której objętość może przekroczyć całą świeżą wodę na Ziemi. Według naukowców woda w Ceres nie znajduje się na powierzchni, ale w płaszczu i w postaci lodu..
Ponieważ Ceres znajduje się pomiędzy planetami ziemskimi a gigantycznymi planetami, może doskonale służyć jako naturalna baza dla podróży międzyplanetarnych. Grawitacja jest tu niska, a to sprawia, że transport towarów z Ceres jest wyjątkowo wydajny pod względem kosztów energii. Ta planeta karłowata może stać się bazą do rozwoju asteroid i wydobycia na nich surowców mineralnych. Kolonizacja Ceres będzie trudna ze względu na fakt, że znajduje się w pasie asteroid i tutaj nie ma wystarczającej ilości światła słonecznego..
Promienie ze świeżych kraterów rozchodzą się promieniście i wyglądają na niebieskie lub białe. Niebieskie i ciemnoniebieskie obszary to formacje geologiczne na Merkurym, podobne do skorupy i słabo odbijające się promienie. Beżowe obszary to równiny utworzone przez erupcję ruchomej lawy. Krater w prawym górnym rogu, którego promienie rozchodzą się po całej planecie, nazywa się Hokusai. Zdjęcia zostały zrobione przez NASA Messenger 25 lutego 2013 r. NASA / John Hopkins / Carnegie Inst./REX/Shutterstock
Rtęć, pomimo bliskości Słońca, jest również uważana przez naukowców za kandydata do kolonizacji. Jednak pragnienie nie zawsze pokrywa się z realną możliwością: naukowcy są przyciągani przez dużą ilość energii słonecznej, którą można wykorzystać do podtrzymywania życia, ale temperatury tutaj osiągają 427 stopni Celsjusza. Jest mało prawdopodobne, aby człowiek czuł się komfortowo w takich warunkach ...
Zdjęcie Wenus wykonane w ramach programu Magellan NASA. Archiwum historii powszechnej / Universal Images Group / REX / Shutterstock
Wenus jest bliźniaczą siostrą Ziemi: jej średnica wynosi 95% średnicy naszej planety, masa wynosi 81,5% Ziemi, a grawitacja wynosi 91% grawitacji na Ziemi. To jest najbliższa nam planeta w Układzie Słonecznym, a tutaj jest dużo energii słonecznej, która mogłaby zostać wykorzystana do formowania terenu (tworzenie warunków odpowiednich dla ludzkiego życia). Ale jest jeszcze jedna strona tego przedsięwzięcia: Wenus jest bardzo gorąca, a średnia temperatura wynosi 467 stopni Celsjusza, czyli jest wyższa niż Merkury. Ciśnienie wynosi 93 ziemskiej atmosfery. Nawiasem mówiąc, atmosfera w tym miejscu wynosi 97% dwutlenku węgla, prawie nie ma wody, a sama planeta obraca się w przeciwnym kierunku niż Ziemia. Dzień, jak i noc, trwa 58,5 dni ziemskich, a ze względu na słabe pole magnetyczne praktycznie nie ma ochrony przed zwiększonym promieniowaniem..
Istnieją hipotezy, według których prymitywne formy życia kiedyś istniały na Wenus, ponieważ na wcześniejszych etapach istnienia Układu Słonecznego planeta rzekomo rozwijała się zgodnie ze scenariuszem podobnym do tego na Ziemi. Jednak ze względu na ekstremalne warunki na powierzchni planety, naukowcy nie byli jeszcze w stanie uzyskać żadnych wiarygodnych informacji, co pozwala mówić na pewno o życiu na Wenus na dowolnym etapie.
Migawka największego księżyca Saturna, Tytana, wykonana przez Cassini-Huygensa 26 października 2004 roku. Zdjęcie wykonano w widmach ultrafioletowych i podczerwonych i zmontowano z czterech różnych obrazów. Czerwony i zielony odzwierciedla widmo podczerwieni fali i pokazuje obszary, w których metan w atmosferze pochłania światło. Półkula północna była bardziej jasna i czerwona. Niebieski wyświetla fale ultrafioletowe i pokazuje górne warstwy atmosfery oraz poszczególne obszary skupisk chmur. Tytan ma ogromną atmosferę, rozciągającą się setki kilometrów nad powierzchnią. Nagłe przejścia w jasność promieniowania na powierzchni Tytana i chmur w pobliżu bieguna południowego są widoczne w widmie podczerwieni. Skala tego obrazu wynosi 6,4 km na piksel. REX / Shutterstock
Titan jest największym satelitą Saturna. Naukowcy uważają go za jednego z kandydatów do kolonizacji w zewnętrznej części Układu Słonecznego, ponieważ znajdują się w nim węglowodory, źródła energii dla większości współczesnych urządzeń ziemnych. Ponadto naukowcy nie wykluczają możliwości obecności ciekłych związków organicznych, a nawet życia beztlenowego. Temperatura na powierzchni Tytana wynosi około -197 stopni Celsjusza, więc woda w postaci lodu nie wyparowuje i nie ulega sublimacji, ale pozostaje w postaci stałej. Zgodnie z obecnymi planami flagowego programu NASA (Flagowiec zewnętrzny), Titan i Enceladus (kolejny satelita Saturna) - priorytety dla dalszej misji rozpoznawczej, która jest zaplanowana na połowę 2020 roku, po czym można zaplanować misję z ludzką załogą..
W czerwcu 2010 roku, w oparciu o analizę misji Cassini-Huygens, naukowcy stwierdzili, że anomalie znajdujące się w pobliżu powierzchni stwierdzono w atmosferze Tytana. Specjaliści postawili hipotezę "oddychania" prymitywnymi formami życia, zgodnie z którą mogli wdychać gaz wodorowy i żywić się cząsteczkami acetylenu i wytwarzać metan.
Egzaminu próbnego wizerunek księżyc widok Europa od powierzchni Jupiter, Sierpień 9, 2013. NASA / JPL-Caltech / John S Howard / REX / Shutterstock
Europa jest szóstym satelitą Jowisza, który w 1610 roku odkrył Galileo Galilei. Przez długi czas Europa była obserwowana za pomocą teleskopów, a od lat 70. używano do tego pojazdów kosmicznych. Europa jest mniejsza niż księżyc i składa się głównie ze skał krzemianowych, a na środku ma żelazny rdzeń. Powierzchnia tego księżyca Jowisza składa się z lodu, na nim jest bardzo mało kraterów i wiele pęknięć. Istnieje hipoteza, że pod tą lodową powierzchnią znajduje się ocean wody, w którym może istnieć mikroskopijne życie. Wewnętrzny ocean Europy nie zamarza z powodu okresowych zmian sił pływowych, które powodują deformację satelitów i nagrzewanie wewnętrznych warstw ciała niebieskiego. Europa ma bardzo rzadką atmosferę, składającą się głównie z tlenu.
Teraz Europa jest uważana za jedno z głównych miejsc w Układzie Słonecznym, gdzie życie wciąż może być. W chwili obecnej nie ma oznak jego istnienia, ale prawdopodobieństwo obecności wody w postaci płynnej sprawia, że eksperci starają się wysłać misje badawcze w celu bardziej szczegółowego badania. W 2006 r. Robert T. Pappalardo, starszy wykładowca w Laboratorium Fizyki Atmosfery i Przestrzeni Kosmicznej (LASP) na University of Colorado w Boulder, powiedział: "Spędziliśmy mnóstwo czasu i wysiłku, próbując zrozumieć, czy Mars był kiedyś zamieszkany. Środowisko życia, musimy to potwierdzić ... ale Europa prawdopodobnie ma wszystkie składniki do życia ... i nie tylko cztery miliardy lat temu ... ale dzisiaj ".
Legal Technique