Czerwcowy numer "National Geographic" postawił temat Grenlandii, największej lodowej wyspy na świecie, jako głównego tematu tej sprawy. Grenlandia jest własnością państwa Danii. Największym miastem Grenlandii jest Nuuk, żyje tam 15 tysięcy osób. Jeden z artykułów tego czasopisma poświęcony jest topnieniu lodowców na wyspie. Fotograf James Balog, którego ilustracje zostały zebrane w tym nagraniu, zorganizował w 2006 roku badanie lodu Grenlandii i innych głównych lodowców planety (EIS - Extreme Ice Survey). James i jego współpracownicy zainstalowali 35 specjalnych kamer zasilanych promieniami słonecznymi, chroniących przed wilgocią i wiatrem oraz fotografujących okresowo. W ciągu roku jedna kamera ma od 4000 do 12 000 zdjęć. Tak więc okazało się, że są to sztuczne oczy, które pozwalają śledzić ewolucję lodu. Pod kotem można znaleźć film o pracy i pracy Jamesa i jego zespołu na lodowcach.
(Łącznie 12 zdjęć + 1 wideo)
Źródło: ЖЖК /amelito
1. Kurz przyniesiony przez wiatr zamarzł na dnie lodowego kanionu..
2. To zdjęcie zostało zrobione z wysokości 150 metrów, wyraźnie pokazuje kanał, przez który przepływa woda topniejąca. Wszystko, co poszła w okrągłą dziurę w lodowcu (ciemna plama).
3. Jeden z przyjaciół Jamesa schodzi do kanionu, odwracając go przez roztopioną wodę..
4. Operator EIS schodzi do okrągłej dziury w lodowcu
5. Woda w stopie wpływa do głębokiej studni.
6. W sercu Grenlandii, gdzie grubość pokrywy lodowej sięga 700 metrów, roztopione wody roztapiają głębokie kaniony..
7. Ten kanion osiąga głębokość 50 metrów.
8. Czarna plama to mieszanka pyłu, popiołów dalekich pożarów, emisji z elektrowni i silników diesla. Ciemne plamy na lodowcu pomagają przyspieszyć proces topienia.
9. Pęcherzyki powietrza i mieszaniny innych gazów są produktem bakterii..
10. Letnia woda wytapia się do jeziora..
11. Kilka dni później woda znika, studnia otwiera się kilka kilometrów dalej..
12. Wokół studni śnieg staje się ciemniejszy, ponieważ woda w stopie przynosi coraz więcej pyłu węglowego..
Zdjęcie (C) National Geographic / Photograph James Balog